8 آوریل 2024- بر اساس تحقیق ارائه شده در نشست علمی سالانه کالج کاردیولوژی آمریکا، در بیمارانی که سطح تری گلیسیرید آنها به شدت افزایش یافته و در معرض خطر ابتلا به پانکراتیت حاد هستند، داروی مورد بررسی "پلوزاسیران" پس از 24 هفته استفاده بدون هیچ نگرانی ایمنی قابل توجهی، سطح تری گلیسیرید را به طور متوسط 74 درصد کاهش داد.

پلوزاسیران(plozasiran) کاهش قابل توجهی در سطوح تری گلیسیرید زیر آستانه ی مرتبط با افزایش خطر پانکراتیت، با پروفایل ایمنی مطلوب ایجاد کرد. این داده ها از شروع مطالعات محوری پلوزاسیران برای درمان هایپرتری گلیسریدمی شدید حمایت می کند."

تری گلیسیریدها نوعی از لیپیدهای خون (چربی) هستند که کالری های مصرف نشده را ذخیره می کنند و انرژی بدن را تامین می کنند. تخمین زده می شود که یک نفر از هر 5 بزرگسال در ایالات متحده - و بیش از 2 نفر از هر 5 بزرگسال 60 ساله و بالاتر - دارای تری گلیسیرید بالایی باشند که به سطوح تری گلیسرید بیش از 150 میلی گرم در هر دسی لیتر خون اطلاق می شود. سطوح بالای تری گلیسیرید و ذرات چربی که بر روی آنها در خون حمل می شوند می توانند به تشکیل "پلاک" در شریان ها کمک کنند که جریان خون را مختل می کند و می تواند منجر به حملات قلبی و سکته شود.

هایپرتری گلیسیریدمی شدید - که به عنوان سطوح تری گلیسیرید بیش از 500 میلی گرم در دسی لیتر اطلاق می شود - همچنین می تواند باعث پانکراتیت شود، یک فرآیند التهابی در پانکراس که می تواند زندگی فرد را تهدید کند.

پروتئینی به نامApoC3  وجود دارد که در سلول‌های کبد تولید می‌شود و توانایی کبد را برای پاکسازی چربی‌هایی مانند تری گلیسیرید از بدن مهار می‌کند. پلوزاسیران با کاهش تولید ApoC3 کار می کند و در نتیجه کبد را قادر می سازد تا پاکسازی تری گلیسیرید و سایر چربی ها را افزایش دهد. کارآزماییSHASTA-2 ، اثربخشی و ایمنی پلوزاسیران را به عنوان مکملی برای درمان های موجود برای بیماران مبتلا به هایپرتری گلیسریدمی شدید، آزمایش کرد.

در مجموع 229 بیمار (میانگین سنی 55 سال، 78٪ مرد و 90٪ سفید پوست) در هشت کشور در این کارآزمایی ثبت نام کردند. میانگین سطح تری گلیسیرید بیماران در ابتدا حدود 900 میلی گرم در دسی لیتر بود. اکثر آنها حداقل سه مورد از عوامل خطر زیر را داشتند: افزایش خطر یا سابقه بیماری قلبی عروقی، دیابت، کلسترولHDL یا کلسترول خوب پایین و شاخص توده بدنی بالا.

بیماران به طور تصادفی در یکی از چهار گروه قرار گرفتند. سه گروه دو تزریق پلوزاسیران را در یکی از سه دوز (10 میلی گرم، 25 میلی گرم یا 50 میلی گرم) دریافت کردند. گروه چهارم دو تزریق دارونما دریافت کردند. اولین تزریق در روز اول و دومین تزریق در هفته ی 12ام انجام شد. مطالعه دوسوکور بود، به این معنی که نه بیماران و نه پزشکان آنها تا پایان مطالعه نمی‌دانستند چه کسی دارو و چه کسی دارونما دریافت می‌کند.

نقطه پایانی اولیه مطالعه، درصد تغییر در سطوح تری گلیسیرید ناشتا از زمان ورود به مطالعه تا 24 هفته بعد بود. نقاط پایانی ثانویه شامل درصد تغییر در ApoC3 در هفته های 24 و هر چهار هفته از ابتدای شروع تا هفته ی 48ام و تغییر در سطوح تری گلیسیرید ناشتا هر چهار هفته تا هفته ی 48ام بود. همه بیماران به مدت 36 هفته پس از دوز دوم (در مجموع 48 هفته) پیگیری شدند.

در هفته ی 24ام، میانگین کاهش سطح تری گلیسیرید در بیماران تحت درمان با پلوزاسیران 74 درصد بود، در مقایسه با 17 درصد در بیمارانی که دارونما دریافت کردند. در هفته ی 48 ام، میانگین کاهش در بیمارانی که بالاترین دوز پلوزاسیران را دریافت کردند، 58 درصد بود، در حالی که در گروه دارونما این کاهش 7 درصد بود. میانگین کاهشApoC3 برای بیماران تحت درمان با پلوزاسیران 78 درصد در مقابل 1 درصد برای گروه دارونما در هفته ی 24ام بود. در هفته ی 48ام، سطح ApoC3 به طور متوسط 48٪ در بین بیمارانی که بالاترین دوز پلوزاسیران را دریافت کردند، کاهش یافت، در حالی که سطح ApoC3 در گروه دارونما 4٪ افزایش یافت.

در هفته ی 24ام، بیش از 90 درصد از بیمارانی که دوزهای بالاتر (25 میلی گرم یا 50 میلی گرم) پلوزاسیران را دریافت کردند، شاهد کاهش سطح تری گلیسیرید خود به زیر 500 میلی گرم در دسی لیتر بودند، که معمولاً آستانه پذیرفته شده برای افزایش خطر پانکراتیت است. در هفته ی 48ام، 77 درصد از این بیماران هنوز سطح تری گلیسیرید کمتر از 500 میلی گرم در دسی لیتر داشتند. بیش از 50 درصد از بیمارانی که دوزهای بالاتر دریافت کردند، در هفته ی 24ام به سطوح تری گلیسیرید زیر 150 میلی گرم در دسی لیتر (یعنی در محدوده طبیعی) دست یافتند.

محققان نوشتند: کاهش قابل توجه و پایدار وابسته به دوز در ApoC3 و تری گلیسیرید تا هفته ی 48ام یا 36 هفته پس از دریافت دومین دوز پلوزاسیران توسط بیماران، ادامه داشت.

هایپرتری گلیسیریدمی شدید، یک وضعیت چالش برانگیز است که در حال حاضر درمان های موثر کمی برای آن در دسترس است.این احتمال که در آینده ی نزدیک دارویی عرضه شود که به طور ایمن و موثر سطوح تری گلیسیرید شدید را کاهش دهد و خطر ابتلا به پانکراتیت را کاهش یا از بین ببرد، فوق العاده است.

محققان گفتند: محدودیت های این مطالعه اندازه نسبتا کوچک و مدت کوتاه آن و عدم تنوع در بین بیماران ثبت نام شده بود. مطالعه برنامه ریزی شده فاز 3 در یک جمعیت از بیماران انجام خواهد شد که شامل تعداد بیشتری از زنان و تعداد بیشتری از بیمارانی از اقلیت های نژادی و قومیمی شود.

محققان گفتند: «آنچه ما می‌خواهیم بدانیم این است که اثر پلوزاسیران در یک گروه بزرگتر و متنوع‌تر چقدر پایدار است».

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20240408/Investigational-drug-plozasiran-shows-promise-in-reducing-severe-hypertriglyceridemia.aspx